Iglaki o ozdobnych szyszkach – za co warto docenić jodłę kaukaską?

Okazała i piękna jodła kaukaska (Abies nordmanniana) będzie zdobić park czy ogród przez wiele lat, rozrastając się w rozłożyste drzewo o przyjemnie pachnących igłach. Jest rośliną zimozieloną, atrakcyjną przez cały rok, a każdego grudnia może zamienić się we wspaniałą choinkę. Jodła kaukaska to dziś, obok świerków, najpopularniejsze w Europie drzewko bożonarodzeniowe. Jak ją uprawiać, by stanowiła piękny okaz w naszym ogrodzie? Poznaj jej wymagania i najciekawsze odmiany jodły kaukaskiej, dostępne w internetowych sklepach ogrodniczych.

Strzelisty iglak z gór Kaukazu

Jodła kaukaska, nazywana też często jodłą Nordmanna, w naturze rośnie na terenach zachodniej Azji i w górach Kaukazu. Jest to imponujące drzewo osiągające 30-metrową wysokość. Ma wspaniałą, symetryczną koronę, uformowaną na kształt smukłego stożka o spiczastym czubku. Jej igły są lśniącozielone, miękkie (nie kłują!), a roztarte w dłoniach wydzielają przyjemny, cytrusowy zapach. Efektowne są także ozdobne szyszki – duże, cylindryczne, najpierw zielone, a potem przebarwiające się na brunatno. Odmiany uprawiane w naszych ogrodach nie wybujają tak wysoko, jak w naturze, ale również będą okazałe – osiągną 10 metrów. A rosną wolno, po dekadzie jodła ma około trzymetrową wysokość.

Walory dekoracyjne jodły kaukaskiej

Iglak ten jest bardzo atrakcyjny, dlatego warto sadzić go solo, w eksponowanym miejscu ogrodu, by w pełni podziwiać piękny pokrój i grona efektownych szyszek. Zimą można jodłę zmienić w drzewko bożonarodzeniowe albo wykorzystać ścięte gałązki do świątecznych ozdób. Z pędów jodły i jej szyszek bez trudu zrobimy efektowne wieńce, girlandy i stroiki bożonarodzeniowe. Z gałązek można też komponować atrakcyjne bukiety przypominające bonsai – pęd o ciekawym kształcie, przypominającym drzewko, wystarczy umieścić w ogrodniczej gąbce lub misie wypełnionej piaskiem. Z kolei ozdobne szyszki będą pieknie się prezentować na płaskiej, metalowej tacy w towarzystwie płonących świec.

Efektowne odmiany do każdego ogrodu

Wśród jodeł uprawianych w ogrodach mamy do wyboru rozmaite odmiany, różniące się wyglądem. Bez trudu znajdziemy je w ofercie internetowych sklepów ogrodniczych:

• Pendula – ma interesujący, płaczący pokrój o zwisających wzdłuż pnia gałązkach;
• Golden Spreader – odmiana karłowa, rozrastająca się w efektowny krzew o złocisto-żółtych, błyszczących igłach;
• Barabits Compact – piękna, kulista odmiana, której świeże przyrosty zachwycają błękitną barwą; nadaje się nawet do małych ogródków, bo jest niewielka, po 10 latach sięga ok. pół metra;
• Robusta – ma smukłą koronę o nieregularnym pokroju, rośnie szybciej niż większość jodeł i jest najmniej wymagająca.

Wymagania uprawowe jodły kaukaskiej

Nie jest to roślina najłatwiejsza w uprawie. Lubi ciepło i bywa dość wrażliwa na przymrozki. Dlatego drzewko – zwłaszcza młode – dobrze jest okryć na zimę i zadbać o ściółkowanie podłoża. W ogrodzie warto wybrać jodłom stanowisko zaciszne i słoneczne, wtedy wyrosną najpiękniej. Sadzimy je w glebie żyznej, lekko gliniastej, o kwaśnym odczynie. Na piaszczystym, jałowym terenie będą rosły słabo. Rośliny te lubią też wysoką wilgotność powietrza, dlatego najlepiej sadzić je w pobliżu stawów czy oczek wodnych. Generalnie jodły źle znoszą suszę, zatem w bezdeszczowe, gorące lata, pamiętajmy o ich regularnym podlewaniu.

Pora i technika sadzenia jodły kaukaskiej

Najlepiej robić to na przełomie sierpnia i września. Posadzona w tym okresie roślina ma czas dobrze się ukorzenić przed nadejściem zimy. Zaszkodzić jej może niedobór wody, powodujący wysychanie korzeni, dlatego młode drzewko waro obficie podlewać do późnej jesieni.

Na sadzenie najlepiej wybrać wilgotniejszy i nieco cieplejszy dzień, wtedy roślina lepiej się ukorzeni. Drzewko jodły ma dość ciężką bryłę korzeniową, najwygodniej więc sadzić ją we dwie osoby. Głębokość dołka powinna odpowiadać wielkości bryły korzeniowej, natomiast jego średnica musi być co najmniej dwukrotnie większa. By drzewko rosło prosto, warto zastosować palik podporowy, który przed rozpoczęciem sadzenia wbijamy w ziemię na głębokość co najmniej 60 cm. Po posadzeniu podłoże obficie podlewamy i przez kilka tygodni utrzymujemy w wilgoci. Wokół pnia drzewka warto rozłożyć niewielką warstwę ściółki, np. z pokruszonej kory, która zabezpieczy korzenie przed wyschnięciem i przymrozkami.

Źródła:

• Beate Taudte-Repp, Rośliny zawsze zielone, Warszawa 2008.